Odeszła do Pana Siostra Domicilla – Helena Przytuła (1929-2015)

23 kwietnia 2015 roku, w wieku 86 lat w szpitalu w Chrzanowie zmarła Siostra Domicilla Helena Przytuła.
Ostatnią placówką Siostry w ziemskiej pielgrzymce był klasztor w Porębie Żegoty.
Siostra Domicilla, urodziła się 17 października 1929 roku w Mniszowie, w parafii pw. Wszystkich Świętych w Nowym Brzesku, diecezja kielecka. Rodzice Józef i Julia z Biernackich prowadzili gospodarstwo rolne. W życiorysie napisała: „Rodzice pobożni i dobrych obyczajów wychowywali swoje dzieci (trzech synów i trzy córki) religijnie i w dyscyplinie. W piątym roku mojego życia, rodzice ofiarowali mnie Bogu w Mogile, a było to 14 września w święto Podwyższenia Krzyża”. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Mniszowie, a następnie w Nowym Brzesku pomagała rodzicom i od nich uczyła się miłości Boga i bliźniego. Początkowo nie myślała o życiu zakonnym, gdyż zdawała sobie sprawę z tego, że rodzice nie będą w stanie dać wymaganego w tamtych czasach posagu. Starała się żyć pobożnie, stawiając na pierwszym miejscu modlitwę i uczestnictwo we Mszy św. Często też odbywała pielgrzymki do Kalwarii Zebrzydowskiej, Mogiły i na Jasną Górę i to w tych miejscach modliła się o właściwe odczytanie woli Bożej w swoim życiu. I przyszedł taki dzień, o którym napisała w życiorysie: „Podczas Mszy św. czytany był List pasterski ks. bpa Cz. Kaczmarka i usłyszałam – w Książu Wielkim klasztor jest pusty, potrzeba sióstr”. Słowa te odczytała, jako wezwanie skierowane przez Pana do niej. U swojej przyjaciółki spotkała Siostrę Perpetułę, która przebywała na urlopie u swojej rodziny i z nią przyjechała do Płocka.
Do Zgromadzenia wstąpiła 30 lipca 1958 roku, pierwszą profesję zakonną złożyła 2 lutego 1961 roku, a profesję wieczystą – 2 lutego 1966 roku.
W Zgromadzeniu pracowała na różnych placówkach, najczęściej jako zakrystianka. Po pierwszej profesji skierowana została na placówkę do Pomiechowa i tu pracowała jako zakrystianka. Posługę zakrystianki pełniła również w Łomiankach (1966-1970), w Książu Wielkim (1971-1973), w Porębie Żegoty (1974-1979), następnie w Mucharzu (1979-1983). Ostatnią placówką, gdzie posługiwała jako zakrystianka była parafia w Dobrej k. Łodzi (1983-1985). Ponadto Siostra Domicilla żyła i pracowała, pełniąc różne prace we Wspólnotach: w Płocku w Domu Macierzystym oraz w Seminarium Duchownym, Staroźrebach i Bratoszewicach. Jako emerytka, zamieszkała w Domu Zgromadzenia w Porębie Żegoty. Dokładnie do Poręby przybyła w 1993 roku, tu modliła się, a w miarę swoich możliwości pomagała w domu wykonując różne prace. Na modlitwę poświęcała dużo czasu, nie rozstawała się z różańcem. Kończąc życiorys napisała: „Maryjo Jesteś dla mnie Matką i przewodniczką mojego życia na drodze do Syna Twojego”. Kochała bardzo Matkę Bożą i szerzyła wśród wiernych nabożeństwa maryjne, różańcowe i nowennę pompejańską. Widziała, że choroba postępuje i sił ubywa. Czuła, że zbliża się koniec ziemskiej pielgrzymki i nie da rady skończyć rozpoczętej nowenny, dlatego 19 kwietnia przekazała dokończenie nowenny (do 2 maja) jednej z Sióstr.
Pogrzeb Siostry Domicilli odbył się 27 kwietnia 2015 roku. Mszę św. pogrzebową pod przewodnictwem ks. proboszcza Wiesława Waliczka w kościele parafialnym w Porębie Żegoty koncelebrowało czterech kapłanów. Następnie ciało zmarłej Siostry Domicilli złożone zostało na cmentarzu parafialnym w grobowcu Sióstr Pasjonistek w Porębie Żegoty. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyły Siostry Pasjonistki, Siostry Kanoniczki Ducha Świętego przybyłe z Babic oraz miejscowi parafianie.

Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie!